Van 3-8 september 2017 heb ik samen met de Bikers oet Èèsjde (BOE) deelgenomen aan een georganiseerde mtb fietsvakantie rondom de Mont Blanc. Tour du Mont Blanc, volgens het reisprogramma van vasaport.nl. De groep bestond niet alleen maar uit BOE-ers, maar ook uit een groep Assenaren (de Eclips mannen), waarmee al eens eerder is deelgenomen aan een vasa mtb trip.
Vanuit het enthousiasme van die eerdere trips, zag je dat de groep BOE-ers en Eclipsers was aangegroeid tot bijna 30 man. Dat zorgde ervoor dat de TdMB week bijna een prive reis was. Om de groep compleet te krijgen om het ook voor Vasa organisatorisch mogelijk te maken, is de groep nog aangevuld tot 35 deelnemers. Vasa zorgde voor 4 gidsen, die elk een groep ter hand nam en op basis van dat niveau de geschikte route koos. Er was keuze uit groen, blauw en rood, waarbij lengte en hoogtemeters toenamen. Ik ben met de rode groep meegegaan.
De Tour du Mont Blanc duurde 6 dagen en liep van Frankrijk, via Zwitserland naar Italië en weer terug naar de startplek in Frankrijk, waarbij je elke dag kon genieten van de mooie uitzichten die het gebied rondom de Mont Blanc prijs geeft. Vasasport zorgde voor het regelen van onderkomen, transport bagage en briefings voorafgaand aan de etappes, dus als deelnemer hoefde je alleen maar de heen en terugreis regelen en het ritme “sleep-eat-bike-eat-bike-eat-sleep” 6 dagen te volgen. Waarbij genieten van de omgeving, de trails en de medebikers overal gegarandeerd was.
Dag 1 vertrokken we in het Franse plaatsje Beaufort voor een rit van 54km en iets meer dan 2600hm, om in het bergdorpje Bettex te finishen. Via een hele mooie lange 1e beklimming konden de benen en het lichaam wennen aan het andere fietsritme, dat we in het laagland gewend zijn. Eenmaal boven gekomen lagen de mooie trails op ons te wachten en kon het spelen beginnen! Smalle paadjes, rotsen en geulen deed bij de BOE-ers het vuurtje aanwakkeren en de bigsmile was met geen mogelijkheid meer van de gezichten af te krijgen!
Na een kleine beklimming tot op de Col du Joly, waar de eerste keer de Mont Blanc te zien was, volgde weer een afdaling. Ditmaal niet over smalle bergpaadjes, maar via een bikepark. Vol adrenaline kwam de groep beneden en kon daar meteen bij een bergrestaurant op het terras aanschuiven voor een gezamenlijke middagmaaltijd. Hier kwamen de verhalen los en werd met de andere groep de ervaringen gedeeld.
Na de lunch volgde nog een mooie afdaling en kwam de laatste beklimming in zicht. De laatste 400 hoogtemeters pijnigden de benen, maar eenmaal boven kwam het hotel in zicht en zat de rit erop! Een pittige rit met veel hoogtemeters, maar ook heel veel mooie afdaalmeters! Als dat zo de hele week zou blijven, hoor je mij niet klagen!
Nadat iedereen gedoucht was en de fietsen waren opgeborgen, kwam het avondeten en werd de info verteld over de rit van de volgende dag. Op naar Chamonix!
Na een goede nachtrust en ontbijt, vertrokken we rond de klok van 9:00u voor etappe 2. Dit keer waren de eerste kilometers naar beneden over mooie wortelpaden en was de adrenaline in onze groep meteen weer present! De BOE-ers op kop de afdaling in, gevolgd door de Eclipsmannen. Bergop, wisselden we van positie en mochten de Eclipsmannen voorop en volgden de BOE-ers.
De eerste beklimming was meteen een zware. De piccolo kon niet licht genoeg zijn, want het eerste deel van de beklimming ging richting de 25-30%. Eenmaal boven volgde wederom een mooie technische afdaling naar een berghut, waar de middaglunch plaats vond. Echter voordat we met de lunch konden beginnen, moesten de huisartsen in de groep even een spoedklusje doen. Een biker was in de afdaling gevallen en had zijn elleboog open gehaald en moest ter plekke gehecht worden. Gelukkig ging dit goed en konden we na de lunch onze rit vervolgen!
Na wederom een mooie trailafdaling volgde beklimming nr2 van de dag en kon de piccolo weer overuren draaien. Wederom 25-30% omhoog. De benen kregen het hier zwaar te verduren. Maar de beloning des te groter. Er volgde ditmaal een afdaling via het bikepark van Col de Voza. Een heel ander karakter dan dat van de eerste dag. Ditmaal een met een grove stenige ondergrond en heeeeeeeel veel wortels! En een totale workout voor je lichaam! Eenmaal beneden moesten handen, armen en benen tot rust komen!
Nu volgde nog een mooi pad door het dal langs de rivier richting finishplek Chamonix. Het hotel lag midden in het centrum en was via de winkelstraat te bereiken. Een mooie aankomst en voor een aantal bikers wel prettig dat daar ook de plaatselijke fietsenwinkel lag om opgelopen schade aan de fiets te kunnen herstellen. De km teller van de rode groep stopte bij 46km en 1950hm. Na de douche en de briefing was het ditmaal voor de bikers zelf om een eetlocatie te zoeken. De BOEbikers wisten een leuk restaurantje te vinden, waar we op de bovenverdieping met z’n allen een gezellige avond hadden.
Dag 3 startte in het Franse Chamonix en eindigde in het Zwitserse Trient, een klein gehucht net over de grens met een grote groepsaccommodatie waar we de nacht door gingen brengen. De etappe begon weer erg mooi. Weer een mooie blauwe lucht en mooie route. De Col de Balme was vandaag de scherprechter waar we met zijn allen overheen moesten. Het eerste deel van de beklimming bood de mogelijkheid om wat energie te sparen. De plaatselijke cabinelift kon daar dienst doen om de eerste hm te overbruggen. De groep splitste zich daar op en de helft klom de eerste hm met de mtb, de andere helft moedigde de bikers vanuit de liftcabine aan. Bij het middenstation verzamelden we ons weer. Hier stonden mijn ouders ons op te wachten en hadden we een leuk weerzien. Even later vervolgden we onze route en gingen we naar een mooie pittoreske berghut, waar we onze middagmaaltijd nuttigden.
We konden ons opmaken voor een van de mooiste trailafdalingen, die in de reis was opgenomen. Na nog wat hoogte te hebben gewonnen en opnieuw mijn ouders op de top van de Col de Balme aantroffen, maakten we ons op voor de afdaling. Helaas betekende de aanloop van een van onze bikers het einde van de TdMB. Bovenop kwam hij ten val en brak daarbij zijn onderbeen. Na veel geregel en de reddingshelikopter te hebben zien vertrekken, zijn we naar beneden gereden en rechtstreeks naar Trient gereden. De energie en de tijd was op. We waren met z’n allen aangeslagen, maar wisten ook dat we vanaf dat moment aan de situatie weinig konden veranderen. Hij was in het ziekenhuis in goede handen. En wij hadden nog 3 mooie dagen in het vooruitzicht. 31km en 1450hm telde de rit.
Dag 4 verliep voor onze groep van Trient naar Champex. Een volledig Zwitserse rit, die afhankelijk van de kleur route een extra beklimming en dito afdaling bij Martigny in petto had. De rode groep kreeg de volledige beklimming voorgeschoten en de daaropvolgende afdaling was wel van het type “buitencategorie”! Een smalle trail, met aan de linkerzijde een steil oplopend bos, en aan de rechterzijde een steil aflopend bos. Hier was een stuurfoutje niet aan te raden…. Nadat de volledige afdaling was gereden, had iedereen het adrenaline gehalte op het maximale staan! Dit gaf wel een hele erge kick!
De adrenaline kon nu rustig afgebouwd worden op weg naar de lunch plek in het centrum van Martigny. Bij restaurant de la nonna werden we rijkelijk voorzien van heerlijk Italiaans eten!
Na de lunch diende zich alweer snel een mooi golvend, steil en technisch pad aan, waar we in het begin nog een beetje worstelden met de volgegeten buiken…. Na dit traject volgde nog een lange asfalt beklimming, waarna we via een klein mooi trailtje uitkwamen bij de volgende groepsaccommodatie in Champex. 46km en 2600 hoogtemeters waren ditmaal afgelegd. Hier volgden weer alle sterke verhalen van de dag en na een lekker avondmaal en de briefing, snelden we weer naar de stapelbedden voor een goede nachtrust.
Dag 5 stond in het teken van de oversteek van Zwitserland naar Italie over een 2500m hoge bergpas. De koninginnenrit volgens Vasa. Daar keken we wel een beetje angstig naar uit, want de laatste 500hm gingen over smalle wandelpaden, waar je het maximale uit jezelf moest halen om deze fietsend te overwinnen. Alvorens we aan die passage konden beginnen, volgde nog eerst een lus bij Champex, waar we zowel naar boven als naar beneden een mooie serie haardspeldbochten voor onze wielen kregen. Een uitdaging om te rijden! En even naast het pad komen, was geen optie…
Na terugkomst in Champex volgde wederom een mooie technische trail met zeer mooie technische passages, waar menig biker zijn technische vaardigheden maximaal moest aanspreken, cq overtreffen! Naast een paar bruine vegen en licht geschaafde plekken kwamen we met zijn allen goed beneden en volgde de 20 km lange beklimming van 1400hm naar de bergpas. Op ca 1700m hoogte nuttigden we onze lunch in een modern restaurant, waarna we ons konden gaan opmaken voor het zwaarste gedeelte van de klim, dat op 2000m hoogte begon. Het laatste stuk van 500hm leidde ons via een pittig wandelpad naar de top van de Col Ferret (2574m), waarna een schitterende afdaling op ons lag te wachten.
Vol adrenaline en concentratie wisten we ons goed naar beneden te stortten en bij de eerste berghut aan Italiaanse zijde snelden we naar binnen en genoten we met volle teugen van de echte espresso’s en cappuccino’s. Zelden zo’n lekkere koffie gehad! Eenmaal bij het hotel aangekomen (52km en 1950hm) doken we met zijn allen nog snel het dorpje Courmayeur in om te genieten van een gelato! Nog 1 etappe stond ons te wachten. Time flies when you’re having fun…
Na een heerlijk 5-gangen (!) diner in het hotel en de briefing van de laatste rit, doken we weer op tijd het bed in, om ook de laatste rit, die wederom over een bergpas van boven de 2500m ging, te kunnen volbrengen.
Na een goed ontbijt vertrokken we om 9u voor de laatste rit van 57km en 2060hm. De rit begon meteen met de beklimming van de Col de la Seigne (2516m) die door een schitterende omgeving liep. Het eerste gedeelte liep verhard, waarna deze overging in brede grindpaden en eindigde met wederom smalle technische wandelpaden, waar je het maximale uit jezelf naar boven moest halen om al fietsend boven te komen.
Nadat iedereen over de top was, was het weer genieten in de daarop volgende trailafdaling, waarna we konden aanschuiven in een Frans restaurant, waar de pasta alweer klaar stond voor ons.
Nog 1 beklimming stond ons te wachten en dan afdalen via het stuwmeer Lac de Rosselend naar Beaufort, waar we 6 dagen geleden waren vertrokken. Je merkte dat iedereen aan het genieten was en dat iedereen de laatste afdaling op safe reed, om heelhuids in het dorpje aan te komen. Hier volgde een ontvangst met champagne en wachtten de groepen elkaar op om het succes en de prestatie samen te vieren! ’s Avonds werd nog 1x gezamenlijk gegeten en werden de foto’s van de hele week nog eens getoond en werd alles weer gereed gemaakt voor de terugreis, die de volgende ochtend voor velen al om 6u begon.
Een top week! Dank aan alle bikers en VASA sport om deze week zo waardevol te maken!
-> Bekijk het reisverslag van VASA - https://www.vasasport.nl/rondje-mont-blanc-op-de-mountainbike
-> Bekijk het filmpje van onze reis - https://www.youtube.com/watch?v=TQOIu7_3i9E