Het weekend van 15 en 16 juli 2017 stond in Landgraaf in het teken van het Nederlands Kampioenschap mountainbike crosscountry. Op de trails op en rondom de Wilhelminaberg, waar de vaste mtb route van Discovery recent tijdens de Dutch Trail Awards werd benoemd tot de mtb route met het meest technisch segment van Nederland (de complete vaste route van Strijthagen in dit geval), was een parcours van ca 5,5 km met ca 175hm uitgezet. Start en finish was op het sportpark Strijthagen en bevatte 2 beklimmingen van de Wilhelminaberg met daartussen en daarna mooie technische afdalingen.
Na een ronde verkend te hebben snapte je meteen waarom Discovery die Trail Award had gewonnen! Een gave, pittige en uitdagende route! On-Nederlands zoals je naderhand van enkele toprijders hoorde.
Ik had mij ingeschreven voor de wedstrijd van de Masters 40+, die op zaterdag werd verreden. Een uitdaging die ik na 4 jaar geen XC wedstrijden gereden te hebben, met beide handen had aangegrepen. Zo’n mooi parcours in de omgeving, mede georganiseerd door de eigen mtb-club Discovery, over een aantal trails waar ik zelf aan mee heb geholpen te bouwen, het NK, en goed qua timing in de voorbereiding op een mooie fietsweek begin september met vrienden rondom de Mont Blanc.
De week vooraf voelde ik toch af en toe wel wat zenuwen opkomen, iets wat blijkbaar er toch bij blijft horen! Laatste weken voelde ik dat de conditie en vorm groeiende was, dus dat gaf wel zelfvertrouwen. Maar weten waar ik precies stond, kon ik niet aangegeven. De startopstelling gaf in ieder geval wat rust. Bij de laatsten, want geen punten en deelnames in andere wedstrijden dit jaar bepaald de start volgorde. Dan de start: Om 12:30u klonk het startschot voor 4 ronden (75 minuten). Voor mij verliep de start op het parkeerterrein bij de sporthal goed en kon in de eerste binnenbocht al wat plekken goed maken en met het oprijden van het parcours zat ik halverwege het veld, wat meteen een goede moraal gaf!
Gedurende de wedstrijd merkte ik dat ik elke ronde bleef opschuiven en kon zelf ook constant mijn ritme houden. De laatste 2 ronden reed ik samen met Arie de Jong, waarbij hij meer snelheid had en ik was in het voordeel bij de technischere passages. De laatste ronde kwam hij vlak voor de eerste beklimming weer aansluiten (Hallo, ik ben er weer ;-)) en nam op het vlakkere gedeelte over en riep “pak dat wiel!” Iets te enthousiast voor mij, want kreeg zijn wiel niet meer te pakken. Wel kon ik nog goed doorrijden, maar zag geen voorligger meer waar ik mij op kon richten.
Na 4 ronden kwam ik als 12e over de finish in een tijd van 1:13u. Super gevoel er aan overgehouden en mijzelf verbaasd. De winnaar werd oud profwielrenner Erik Dekker, die 6 minuten voor mij finishte en in een eindsprint Maikel Govaarts versloeg. Mischa de Vries werd derde. Mooie van de wedstrijd was ook dat er familie, vrienden en bekenden waren komen kijken! De kids hebben zich lekker kunnen amuseren op de plaatselijke pumptrack, een kort parcoursje met wat kombochten en heuveltjes.
